MSPO 2019: technologie lotnicze i kosmiczne na ekspozycji Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa

Ponownie jednym z najbardziej przyciągających uwagę obiektów na stoisku Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytutu Lotnictwa był model samolotu turbośmigłowego nowej generacji ILX-34. Maszyna ta w układzie górnopłata z pięciołopatowym śmigłem ciągnącym to projekt mający na celu zebrać polskie podmioty sektora lotniczego wokół większego przedsięwzięcia, które zaowocowałoby powstaniem produktu końcowego. Jeżeli projekt się uda maszyna ta będzie pierwszą od lat zaprojektowaną i produkowaną w Polsce bardziej złożoną technicznie konstrukcją lotniczą. Konstrukcją mającą perspektywy komercyjne jako niewielki i ekonomiczny samolot łącznikowy i pasażerski.

Ekonomika tego rozwiązania ma wynikać z szeregu opracowanych dla niego technologii, m.in. zaawansowanych kompozytów termoplastycznych, którymi zajmuje się właśnie Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa. Dowodem na postępy w tej dziedzinie będą – także pokazywany na MSPO - demonstrator kesonu kompozytowego skrzydła do tego samolotu, a także demonstrator technologii kompozytów termoplastycznych wraz z próbkami do badań kompozytów termoplastycznych i termoutwardzalnych. Co warte podkreślenia pod koniec czerwca bieżącego roku zakończone zostały próby wytrzymałościowe kesonu skrzydła prowadzone w Sieci Badawczej Łukasiewicz  – Instytucie Lotnictwa w ramach jej pionów merytorycznych:  Centrum Technologii Kompozytowych, Centrum Nowych Technologii oraz Centrum Badań Materiałów i Konstrukcji.

Celem tego projektu było opracowanie technologii wytwarzania oraz metodyki projektowania kompozytowego skrzydła. Do wytworzenia struktury kesonu użyto technologii zrobotyzowanego systemu układania taśm kompozytowych, technologii termoformowania kompozytów termoplastycznych oraz technologii ręcznego układania preimpregnatów utwardzanych bezautoklawowo. Podczas prób zmęczeniowych nie zauważono żadnych zmian w strukturze kesonu i udowodniono wymagany resurs równy 6000 godzin lotu.

Drugim prezentowanym modelem samolotu był ILX-32 MOSUPS - hipotetyczny dwumiejscowy lekki samolot w konfiguracji skrzydła zespolonego, który jak dotychczas funkcjonował w pomniejszonej wersji jako bezzałogowa platforma testowa.

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa prezentował także radiowysokościomierz RWL-750 i platformę wielospektralną Quercus.2. Ta druga jest przeznaczona do instalowania na bezzałogowcach  i działa w dwóch kanałach spektralnych. Ma możliwość rejestrowania danych w zakresie długości fali 460 – 950 nm (w zależności od wykorzystanych filtrów) i przeznaczona jest do zdalnego pozyskiwania zdjęć na podstawie rejestracji promieniowania elektromagnetycznego. Prezentowano także, stworzone w Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytucie Lotnictwa,  energochłonne struktury siatkowe, wydruki 3D z metalu, a także turbośmigłowy silnik CT7-TP z rodziny silników wojskowych T700.

Na ekspozycji nie zabrakło także rakiety suborbitalnej ILR-33 Bursztyn, która pod koniec maja tego roku została wystrzelona drugi raz w historii programu z poligonu przy Centrum Szkolenia Wojsk Lądowych „Drawsko” osiągając pułap 10,5 km. Lot ten umożliwił weryfikację nowych rozwiązań zastosowanych w konstrukcji rakiety, w tym konfigurację z powierzchniami sterowymi i nową strukturą układu zasilania. Testom poddano również elementy infrastruktury wspomagającej start, m.in. system śledzenia rakiety podczas lotu.

Wśród technologii satelitarnych zwracały uwagę silnik do satelitów służący do podnoszenia orbity oparty na dwuskładnikowym, ekologicznym materiale pędnym GRACE, a także deorbitacyjny silnik rakietowy na stały materiał pędny, którego stworzenie ma na celu ograniczenie powstawania śmieci kosmicznych na orbicie okołoziemskiej.

Czytaj też: MIĘDZYNARODOWY SALON PRZEMYSŁU OBRONNEGO 2019 - SERWIS SPECJALNY DEFENCE24.PL