Więcej artylerii z Korei Północnej trafiło do Rosji

Informacja o stałym wysyłaniu żołnierzy, amunicji i sprzętu z Korei Północnej do Rosji została przekazana pod koniec marca przez południowokoreańską agencję informacyjną Yonhap, która powołuje się na dane przekazane przez Połączone Kolegium Szefów Sztabów Korei Południowej. Według tych informacji, Pjongjang miał do Moskwy przetransportować dotychczas około 11 000 żołnierzy, z czego 3000 w styczniu i lutym tego roku. Z kolei około 4000 z nich miało zginąć w walkach. Oprócz żołnierzy, w tym okresie wysyłano również amunicję, wyposażenie oraz uzbrojenie artyleryjskie.

Wśród tego sprzętu należy wymienić działa samobieżne rodziny Koksan (w walkach biorą udział obie odmiany: M1978 i M1989), a także wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet (prawdopodobnie M-1991), których łączna liczba miała wynieść około 220 sztuk. To pokaźna liczba sprzętu, jednakże jego skuteczność jest ściśle zależna od dostarczanej amunicji, ponieważ Rosjanie nie posiadają zapasów środków bojowych w tych kalibrach. Co ciekawe, w styczniu generał porucznik Kyryło Budanow, dowódca Głównego Zarządu Wywiadu (HUR) Ministerstwa Obrony Ukrainy, informował, że do Rosji w 2024 roku miało trafić już 120 dział samobieżnych M1989 Koksan oraz tyle samo egzemplarzy 240 mm wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet M-1991.

Widzimy, że liczby te są zbliżone, choć dane po stronie ukraińskiej dotyczą wyłącznie okresu do końca 2024 roku. Czy oznacza to, że w tym roku do Rosji nie dostarczano wspomnianych konstrukcji? Informacje z Połączonego Kolegium Szefów Sztabów Korei Południowej wskazują na coś przeciwnego. Jak to bywa w przypadku tego rodzaju informacji, panuje chaos, a uzyskanie dokładnych danych na temat liczby dostarczonego sprzętu jest prawie niemożliwe – operuje się jedynie ogólnikami i przybliżeniami. Wspomniane dwie konstrukcje zastępują na froncie działa samobieżne 2S7 Pion/2S7M Małka oraz wyrzutnie BM-27 Uragan, do których brakuje amunicji.

Dotychczas pojawiło się kilka nagrań i zdjęć przedstawiających transport na terenie Federacji Rosyjskiej północnokoreańskich dział samobieżnych M1989 Koksan, m.in. w połowie listopada i końcu grudnia zeszłego roku. Jedno z nich uwiecznione zostało już na froncie, gdzie wyróżniało się defiladowym malowaniem (m.in. białymi obręczami kół nośnych oraz metaliczną zieloną farbą pokrywającą cały wóz). Kolejne zdjęcie pochodziło z drugiej połowy stycznia, jednak podobnie jak wcześniej nie jest wiadome, czy to nowa dostawa, czy też inne ujęcie tych samych pojazdów. Ostatnie z końca marca ukazało transport Koksanów oraz pojazdu transportowo-załadowczego dla wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet M-1991 kal. 240 mm na Krym.

M1989 Koksan to zmodernizowany wariant północnokoreańskiego działa samobieżnego M-1978 Koksan. W odróżnieniu od poprzedniej wersji wyróżnia się on m.in. zastosowaniem zmienionego podwozia oraz przesunięciem przedziału bojowego bardziej na tył pojazdu. Uzbrojenie główne dalej stanowi działo kal. 170 mm mogące razić cele na dystansie 40 km przy zastosowaniu standardowej amunicji odłamkowo-burzącej, zaś przy użyciu efektorów z gazogeneratorem zasięg rażenia zwiększa się do 60 km. Szybkostrzelność określono na 1-2 wystrzały w ciągu 3-5 minut. Zapas amunicji to 12 nabojów.

Uzbrojenie główne usadowione jest na zmodyfikowanym podwoziu ciągnika artyleryjskiego rodziny ATS (najpewniej model 59/59G), gdzie wcześniej pochodziło ono prawdopodobnie od chińskiego czołgu Typ 59 (licencyjna kopia radzieckiego T-54). Tym samym za napęd odpowiada silnik wysokoprężny A-650 o mocy 300 KM/W-55 o mocy 520 KM. Co ciekawe, nie jest ono na stałe przytwierdzone do podwozia, ale jest posadowione na szynach, po których może się poruszać w przód i tył podczas prowadzenia ognia. Działa samobieżne tej wersji są używane obecnie przez Koreę Północną oraz być może przez Rosję.

M-1991 to północnokoreańska wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet kal. 240 mm. Zestaw stanowi ewolucję wcześniejszych wyrzutni typów M-1985 i M-1989. Liczbę luf zwiększono do 22 z 12. Według analityków podstawowym środkiem bojowym są przejęte od poprzedników niekierowane pociski rakietowe o maksymalnym zasięgu 43 km. Powstał również zmodernizowany wariant o nazwie Dżucze 100, nazwany tak na cześć setnej rocznicy narodzin Kim Ir Sena. Najnowsza wersja miała zostać zintegrowana z kierowanymi pociskami rakietowymi o zasięgu określanym na 60-65 km.

Podwozie stanowi chińskiej produkcji samochody ciężarowe Sino Howo lub Shacman Steyr. Część pojazdów miała zostać poddana modernizacji, w toku której wymieniono nośnik na tożsamy z wyrzutnią M-1992. Przypuszczalnie jest to wariant Tatry 815 wykorzystywanej w czechosłowackim zestawie RM-70. Obsługa licząca sześciu żołnierzy przebywa w nieopancerzonej kabinie. Wyrzutnia M-1991 ta (oraz jej pochodne) ma znajdować się na uzbrojeniu sił zbrojnych Korei Północnej, Iranu oraz Mjanmy.