Rosjanie pokazują amunicję precyzyjną w działaniu

Artyleryjska amunicja rodziny Krasnopol jest używana przez Rosjan od początku inwazji na Ukrainę, pozwalając na punktowe trafianie celów stacjonarnych i ruchomych (do pewnej prędkości). Toczone walki stały się motorem napędowym dla rozwoju tej konstrukcji, której jedną z wad był mały zasięg rażenia wynoszący do 20 km. Konstruktorzy mieli ten (oraz kilka innych) parametr poprawić we wdrożonej już jakiś czas temu do służby wersji M2 o donośności do 26 km ( Rosjanie chcą zasięg jeszcze wydłużyć). Pocisk w tym wariancie został pokazany na materiale przygotowanym przez rosyjską telewizję TRK Zvezda.

Jak widzimy, pokazany na filmie oddział rosyjskiej artylerii wykorzystuje do wystrzeliwania Krasnopoli ciągnioną armatohaubicę 2A65 Msta-B, która to jest jedną z niewielu konstrukcji przystosowanych do wykorzystywania unowocześnionej wersji pocisku. Posiadanie w swoich zasobach tego typu środków bojowych jest bardzo cenne, ponieważ pozwala na rażenie celów punktowo, oszczędzając klasyczną amunicję niekierowaną. Oprócz tego w odróżnieniu od pocisków naprowadzanych za pomocą sygnału GPS, zakłócenie naprowadzania Kransopola jest znacznie trudniejszym zadaniem. Rosjanie wykorzystali go swego czasu do dobicia porzuconego przez ukraińską armię czołgu M1A1SA-UKR.

Czy każde trafienie tym pociskiem oznacza zniszczenie celu? Jak pokazuje przykład przekazanego przez Słowenię czołgu M-55S istnieje możliwość przetrwania, chociaż jest to zjawisko epizodyczne. Co ciekawe, Ukraińcy w maju 2022 roku przechwycili pewną partię rosyjskich Krasnopoli. Czy zostały one wykorzystane przeciwko dawnym właścicielom? Nie wiemy.

Krasnopol-M2 to zmodernizowany wariant radzieckiego precyzyjnego pocisku artyleryjskiego kal. 152 mm naprowadzanego za pomocą wiązki lasera przeznaczony do zwalczania celów stacjonarnych, jak i ruchomych. Tego typu amunicja przeznaczona jest do strzelania z armatohaubic jak: 2S19, 2A65 Msta-B oraz 2S43 Malwa (niewykluczone, że także 2A36 Hiacynt B i pochodnych). Zasięg rażenia względem poprzedniej wersji miał zostać wydłużony do 26 km (względem wcześniejszych 20 km). Masa własna wynosi 54 kg, z czego 8 kg to masa głowicy. Procentowa szansa trafienia celu określana jest na ok. 90%, a błąd trafienia przy strzelaniu z zasięgu 20 km teoretycznie wynosi około 1 m.

2A65 to radziecka ciągniona armatohaubica kal. 152 mm z lufa o długości 47 kalibrów opracowana pod koniec lat 80. XX wieku. Stanowiła ona uzupełnienie cięższych 2A36 Hiacynt-S. Wykorzystano ją później do stworzenia samobieżnej wersji określonej jako 2S19 Msta-S. Obsługę 2A65 stanowić może od 6 do 11 żołnierzy, którzy są przewożeni w przedziale ładunkowym ciągnika artyleryjskiego (zazwyczaj jest to KrAZ-260 6x6 lub Ural-4320 6x6). Za jej pomocą (w zależności od użytej amunicji) można razić cele lądowe na dystansie 24,7-36 km. Może ona wykorzystywać amunicję tożsamą z tą wykorzystywaną w starszych haubicach jak D-20 czy 2S3 Akacja. Tego typu armatohaubice są obecnie użytkowane przez m.in. Rosję, Ukrainę, Syrię, Gruzję, Turkmenistan oraz Kazachstan.