Ofensywa sumska zamiast rozejmu. Rosjanie nacierają

„The Moscow Times” raportował: „ofensywa transgraniczna zdobyła terytorium w ukraińskim regionie Sumy po raz pierwszy od 2022 roku, gdy Kijów walczy o utrzymanie terytorium w sąsiednim regionie Kurska w Rosji”. Jeszcze w sobotę Alaudinow, kadyrowsko-putinowski generał, łączący wiele funkcji związanych z tzw. Specjalną Operacją Wojskową, zapowiadał, że „wszystkie jednostki rozpoczęły ofensywę na dużą skalę we wszystkich obszarach na odcinku Kurska na froncie”. Kijów zdementował, że mamy do czynienia z dużą operacją zaczepną, która wdarła się na ukraińskie terytorium. Rację mają Ukraińcy raportując, że celem rosyjskiego uderzenia pod Sumami była zaledwie próba odcięcia przyczółku Sił Zbrojnych Ukrainy po drugiej stronie granicy. Póki co.

Operacja sumska?

Problem w tym, że celem rosyjskiej akcji pod Kurskiem nie jest tylko odzyskanie terytorium pod Sudżą. „The Guardian” informuje: „Rosyjskie wysiłki wskazują, że Moskwa nie chce wstrzymać kontrofensywy na granicy narodowej, jeśli uda jej się odzyskać resztę kurczącej się ukraińskiej „kieszeni” wokół miejscowości Sudża”. Potwierdza to Instytut Studiów nad Wojną, który raportuje: „źródła powiązane z ukraińskim wywiadem oświadczają 13 marca, że Rosjanie używają pojazdów terenowych (ATV) w północnej części obwodu sumskiego i próbują wykorzystać swoją przewagę liczebną”. Rosyjscy mil-blogerzy twierdzą, że Siły Zbrojne Ukrainy przeprowadziły kontratak w obwodzie sumskim. Pytanie dotyczy skali, a nie tego czy Moskwa, chce się przez granicę przedrzeć. Wielokrotnie tego próbowała, ostatni raz, w maju 2024 roku podczas operacji zaczepnej pod Charkowem przegrywając bitwę o Wołczańsk.

Co gorsze ISW donosi, że w Rosji jest przekonanie, iż właśnie rusza ofensywa sumska. „Rosyjscy blogerzy zajmujący się tematyką wojskową wysunęli 13 marca teorię, że w nadchodzących tygodniach i miesiącach rosyjskie siły mogą rozpocząć zorganizowaną operację ofensywną w północnym obwodzie sumskim, a także zaatakować obwód czernihowski — co ma być zgodne z oświadczeniami prezydenta Rosji Władimira Putina z 12 marca” – zaznaczono w analizie.

Wielka zdrada USA?

Dynamika nadgranicznych walk wskazuje na to, że rosyjska kontrakcja pod Kurskiem zbiegła się z zatrzymaniem pomocy wojskowej i wywiadowczej na linii USA - Ukraina. Jak pisałem w poprzednim artykule to także wynik wiosennego okna pogodowego, ale faktycznie nie musi być to przypadkowe. Operacja kurska dla zachodnich aliantów była kontrowersyjna, więc przyczółek ukraińskiej kontroli pod Sudżą nie mógł liczyć na wsparcie, od samego początku tego spektakularnego wtargnięcia do Rosji. Problem w tym, że stało się to pożywką dla teorii spiskowych, że utrata Sudży to efekt wielkiej amerykańskiej zdrady. To przesada, bezsensem była uporczywa obrona rosyjskiego pasa ziemi, którego znaczenie okazało się mniejsze w negocjacjach pokojowych, niż wydawało się to Wołodymyrowi Zełenskiemu w sierpniu 2024 roku. Kurczące się pod względem rezerw ludzkich Sił Zbrojne Ukrainy muszą ostrożnie szafować krwią swoich żołnierzy, a pod Sudżą zaistniało ryzyko kotła.

Zauważmy wszelako, że wspomniana pomoc wywiadowcza z USA powróciła. Oznacza to zatem, że póki co – gdy piszę te słowa – Waszyngton nie wysyła jednoznacznych sygnałów, że godzi się na rosyjską eskalację na froncie, w postaci przywoływanej nowej ofensywy sumskiej. Ponadto jest to bardzo rosyjskie zagranie geopolityczne, by z jednej strony pozorować negocjacje, wzmagając natarcie w walkach. Nie ma pewności, gdzie takie działanie zaprowadzi negocjacje USA - Rosja, ale Donald Trump, codziennie odbiera meldunki wywiadowcze, które lądują na jego biurko w Gabinecie Owalnym. Z resztą wspomniał o tym ostatnio podkreślając, że widzi „młodych ludzi z urwanymi nogami i rękami”.  Rosyjscy mil-blogerzy wiedzą jak czytać rządową propagandę – są przecież częścią tego aparatu – „między wierszami”. Pod Kurskiem Rosjanie zgromadzili najlepsze oddziały droniarzy, które wyciągnięto spod Pokrowska ryzykując tym samym zatrzymanie operacji zaczepnej na tamtym kierunku. Pod Kurskiem meldunki od gen. Gierasimowa odbierał Władimir Putin ubrany w wojskowy mundur. Z naszej perspektywy było to komiczne przedstawienie, bo przywódca państwa toczącego wojnę, który pierwszy raz zasiada za mapami, w mundurze, notując w kajecie banały wygłaszane przez jednego z generałów, nie wygląda wiarygodnie. Nie zadbano o minimum realizmu. Niestety, w Rosji taki krok jest odczytywany jako wyraźny sygnał determinacji do kontynuowania wojny i zorganizowania kolejnej ofensywy.