Następca Katiuszy w nowej wersji

Dotychczas Rosjanie wykorzystywali wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet Tornado-G posadowione na podwoziu samochodów ciężarowych Ural-4320 (tożsamych z nowszymi wersjami BM-21 Grad). Te jednak najpewniej nie są już dostępne w liczbie adekwatnej do potrzeb i zdecydowano się na zmianę, umieszczając wyrzutnię na równie popularnym w rosyjskiej armii samochodzie ciężarowym KamAZ 6x6 (najpewniej model KamAZ-5350). Oprócz tego widzimy rezygnację z obejmy na końcu prowadnic widzianą w niektórych Tornadach-G przed inwazją na Ukrainę. Nie jest wiadome, ile dotychczas Rosjanie mieli wytworzyć Tornad-G (szacunki mówią o planach na ponad 180 sztukach), ale w działaniach na Ukrainie utracić mieli 19 sztuk, z czego 18 bezpowrotnie (według danych serwisu Oryx).

Drugim wartym uwagi elementem nagrania jest sposób kamuflowania wyrzutni poprzez narzucenie na przedział bojowy plandeki, podobnej do stosowanych w samochodach ciężarowych odpowiedzialnych za transport żołnierzy oraz wyposażenia. Takie działania teoretycznie mają zmylić przeciwnika, sugerując przemieszczenie się zwykłego pojazdu logistycznego, a nie gotowej do szybkiego odpalenia salwy wyrzutni rakiet. Podobny zabieg stosowano np. w przypadku południowoafrykańskich wieloporwadnicowych wyrzutni Valkiri kal. 127 mm, dla których nośnikiem było podwozie ciężarówki Unimog lub SAMIL. W praktyce jednak Ukraińcy atakują każdy rosyjski pojazd za pomocą np. dronów FPV, nieważne czy jest to ciężarówka, czy motocykl.

Tornado-G to modernizacja wieloprowadnicowej wyrzutni rakiet BM-21 Grad, powstała w 2014 roku. Nośnik bazowy w postaci samochodu ciężarowego Ural-375D został zmieniony na Urala-4320, co zwiększyło osiągi w zakresie mobilności. Jednak z czasem unowocześniony system został posadowiony na podwoziu KamAZ-a w układzie 6x6 oraz proponowany jest montaż na wydłużonym AMN-590951 (określanym jako Spartac). Zastosowano w tej wersji system kierowania ogniem współdziałającego z wozem dowodzenia Kapustnik-BM, z układem nawigacji satelitarnej i automatycznym system nakierowania i odpalania rakiet z wyrzutni. Dzięki temu czas do zajęcia pozycji do otwarcia skutecznego ognia ma nie przekraczać 6 minut, a obsługę można zredukować z 3 do 2 osób, choć rosyjski etat nadal wynosi trzech żołnierzy. Efektem tego ma być wysoka precyzja prowadzonego ognia, a przy użyciu nowych typów pocisków rakietowych, również zasięg miał zostać zwiększony do 37-40 km.