Francja wesprze Ukrainę dużym pakietem sprzętu wojskowego

Informacja o nowym francuskim pakiecie wsparcia dla Ukrainy została podana podczas wizyty prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego w Pałacu Elizejskim. Emmanuel Macron wymienił kilka rodzajów uzbrojenia, jakie w ramach niego zostaną dostarczone. Mowa tutaj m.in. o pociskach powietrze-powietrze MICA dla samolotów rodziny Mirage 2000, kołowe bojowe wozy rozpoznawcze AMX-10RC, kołowe transportery opancerzone VAB 4x4, przeciwpancerne pociski kierowane Milan, rakiety przeciwlotnicze Mistral, drony czy różnego typu amunicja. Oprócz tego nowy pakiet pomocy wdraża nowe przepisy dotyczące kooperacji ukraińskiego i francuskiego przemysłu zbrojeniowego dotyczącego produkcji uzbrojenia na Ukrainie.

Informacja ta oznacza, że ukraińska armia zostanie wsparta ponownie sporą dawką francuskiego uzbrojenia oraz pojazdów, pozwalając na uzupełnienie części zapasów oraz strat. Dotychczas Ukraina miała otrzymać od Francji przynajmniej 62 egzemplarze wycofywanych ze stanu jej armii kołowych bojowych wozów rozpoznawczych AMX-10RC, ponad 280-400 transporterów VAB 4x4 (również schodzący typ sprzętu we francuskiej armii), przynajmniej 18 wyrzutni ppk MILAN wraz z nieokreśloną pulą pocisków (zastępowane przez Akeron MP) oraz minimum 6 wyrzutni Mistral z nieokreśloną liczbą rakiet. Lista francuskiej pomocy dla Ukrainy niestety nie jest już od dawna zaktualizowana, więc określenie dokładnych liczb obecnie jest bardzo mało prawdopodobne.

AMX-10RC to kołowy bojowy wóz rozpoznawczy wdrożony do francuskiej armii w 1981 roku jako następca Panhardów EBR. Uzbrojenie główne stanowi armata F2 BK MECA L/47 kal. 105 mm, której uzupełnieniem jest uniwersalny karabin maszynowy NF1 kal. 7,62 mm. Opcjonalnie pojazd może posiadać wielkokalibrowy karabin maszynowy M2HB kal. 12,7 mm. Jednostka ogniowa uzbrojenia głównego wynosi 38 nabojów, zaś do uzbrojenia dodatkowego 4000 pocisków. Przy zastosowaniu odpowiedniej amunicji przeciwpancernej możliwe jest pokonanie około 350 mm stali pancernej RHA. Armata nie jest jednak kompatybilna ze standardową amunicją NATO kalibru 105 mm, używaną np. w czołgach Leopard 1.

Jednostkę napędową pojazdu stanowi silnik wysokoprężny Baudouin Model 6F11 SRX o mocy 280 KM co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej do 85 km/h na drodze utwardzonej lub 45 km/h w terenie. Masa omawianego wozu w zależności od konfiguracji to 15,8-22 tony. Pancerz AMX-10RC chroni dookolnie e przed amunicją 14,5 mm i 23 mm w przypadku przodu kadłuba. Obecnie pojazdy tego typu są wycofywane z Sił Zbrojnych Francji , gdzie zastępują je bojowe wozy rozpoznawcze EBRC Jaguar. Obecnie są one wykorzystywane przez takie kraje jak Francja, Ukraina, Maroko, Katar i Kamerun.

VAB 4x4 to francuski kołowy transporter opancerzony opracowany przez firmę GIAT Industriers i produkowany w zakładach Renault Trucks Defence (obecnie Arquus) od drugiej połowy lat 70. XX wieku. Jednostkę napędową pojazdu stanowi silnik wysokoprężny Renault MIDS o mocy 220/255 KM (w zależności od wersji) pozwalający na osiągnięcie prędkości maksymalnej 110 km/h, przy masie własnej/bojowej wynoszącej 9300/13 600 kg. Bezpośredni dostęp do silnika i skrzyni biegów umożliwia wykonanie do 90% wszelkich czynności obsługowych bez konieczności wyjmowania podzespołów czy innych systemów wchodzących w skład wyposażenia tego wozu. Załogę pojazdu stanowią dwie osoby, zaś przewożony desant może wynosić do 10 żołnierzy.

Uzbrojenie VAB 4x4 to wielkokalibrowy karabin maszynowy M2 kal. 12,7 mm lub uniwersalny kaem AA-52 kal. 7,62 mm umieszczony w obrotnicy lub zdalnie sterowanym module bojowym. Może być on jednak (podobnie jak wariant 6x6) uzbrojony także w armaty umieszczone w ZSMU np. kal. 20 mm, czy wyrzutnie ppk. Pancerz bazowy zapewnia załodze ochronę przed odłamkami pocisków artyleryjskich i moździerzowych oraz amunicją kal. 7,62 mm. Istnieje możliwość integracji pojazdu z dodatkowymi osłonami kompozytowymi. Obecnie wozy rodziny VAB używane są przez armie m.in. takich krajów jak Francja, Ukraina, Maroko, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Cypr, Włochy czy Liban.

Mistral to francuski system przeciwlotniczy bardzo krótkiego zasięgu zaprojektowany w połowie lat 80. XX wieku i od 1989 roku produkowany przez koncern MBDA. Od tego momentu stał się on podstawowym środkiem zwalczania celów powietrznych na krótkim dystansie we francuskich Siłach Zbrojnych. Prace nad nim prowadzono w oparciu o system przeciwlotniczy poprzedniej generacji SATCP. Wystrzeliwane pociski rakietowe naprowadzane są na podczerwień i mogą razić cele w odległości do maksymalnie 5-8 km (w zależności od wersji).

System nie może być odpalany z ramienia (jak Stinger, Igła czy Grom/Piorun) i wymaga ustawienia na specjalnym stanowisku ogniowym, które może być przewożone przez pojazd i rozstawiane w wybranym miejscu, lub zintegrowane z platformą (lądową, morską lub powietrzną). Wersja Mistral 3 charakteryzuje się m.in. większą odpornością na zakłócenia i zdolnością niszczenia celów powietrznych o niskiej sygnaturze cieplnej, takich jak pociski czy bezzałogowe statki powietrzne. Obecnie wersja ta używana jest przez takie kraje jak Francja, Węgry, Hiszpania czy Estonia.

Milan to system przeciwpancernych pocisków kierowanych, opracowany wspólnie przez Niemcy i Francję. Jego pierwsza wersja została wprowadzona do eksploatacji w latach 70. XX wieku, ale od tego czasu był on modernizowany do kilku wersji (MILAN 2/2T/3/ER). Zasięg rażenia celów w zależności od wersji wynosi 200-2000 metrów (3 km w przypadku MILAN ER). W pocisku może być wykorzystywana pojedyncza lub tandemowa głowica kumulacyjna mogąca pokonać stal o grubości do 350/550/800 mm RHA (MILAN 1/2/2T). Naprowadzanie na cel odbywa się za pomocą przewodu i operator musi utrzymywać krzyż celowniczy na celu do czasu trafienia (SACLOS). Obecnie są one używane (w różnych odmianach) przez takie kraje jak m.in. Ukraina, Francja, Algieria, Cypr, Grecja, Indonezja, Indie czy Portugalia.