Tajwan otrzymał pierwsze HIMARSy do odstraszania Chińczyków

Tajwan pierwotnie chciał pozyskać 11 wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet M142 HIMARS wraz z pojazdami wsparcia i amunicją, na co otrzymał w 2020 roku zgodę w ramach programu Foreign Military Sales (FMS). Umowa wykonawcza na ich kupno została zawarta rok później i wyniosła ona około 436,1 mln dolarów. W roku 2023 Tajwańskie Ministerstwo Obrony ogłosiło zakup 18 dodatkowych wyrzutni w związku z rezygnacją kupienia 40 samobieżnych haubic M109A6 Paladin, których dostawy nie mogłyby zostać zrealizowane na czas. W związku z tym wartość całych zakupów HIMARS-ów przez Tajwan wraz z pakietami wsparcia wyniosła ponad 1 mld USD.

Według informacji z mediów dostawa miała zostać zrealizowana w październiku i obecnie prowadzone jest szkolenie załóg HIMARS-ów w 58. Dowództwie Artylerii Armii. Realizacja całego zamówienia ma trwać do końca 2026 roku, chociaż niewykluczonym jest ewentualne ich przyspieszenie z racji na zwiększoną produkcję opisywanych konstrukcji i ustawienie jako jednego z priorytetów przez USA wsparcia militarnego Tajwanu. Wraz z wyrzutniami pozyskano także m.in. 84 pociski balistyczne krótkiego zasięgu MGM-140 ATACMS oraz 864 rakiety GMLRS. Uzupełnieniem kupionego przez USA sprzętu będą rodzimej produkcji wieloprowadnicowe systemy Thunderbolt-2000 w liczbie 43 sztuk.

M142 HIMARS to amerykański system rakietowy oparty o podwozie samochodu ciężarowego Oshkosh M1140 6x6. Pojazd napędzany jest silnikiem Caterpillar 3116 ATAAC o mocy 290 KM, co umożliwia osiągnięcie prędkości do 85 km/h. Został opracowany jako lżejszy odpowiednik ciężkich systemów M270 opartych na gąsienicowym nośniku, co pozwala na przetransportowanie go w ładowni np. samolotów transportowych C-130 lub A400M. Każda wyrzutnia HIMARS może wystrzelić sześć rakiet GMLRS o zasięgu rażenia około 80 km (jeden kontener startowy), w przyszłości będzie mogła korzystać z takiej samej liczby GMLRS-ER.

Jednocześnie system ten może wystrzelić jeden pocisk taktyczny ATACMS, o donośności ponad 300 km. Pociski ATACMS będą uzupełniane i stopniowo zastępowane przez nowe rakiety taktyczne PrSM o znacznie większych możliwościach bojowych (w każdym kontenerze będą mieścić się dwie takie rakiety). Obecnie systemy te są używane przez armie takich krajów jak USA, Polska, Ukraina, Rumunia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Maroko, Jordania czy Singapur.