Termin przesyłania zgłoszeń upływa 30 listopada 2013 r. natomiast sam dialog techniczny zostanie przeprowadzony od grudnia 2013 r. do lutego 2014 r. Inspektorat Uzbrojenia nie opublikował zbyt dużej ilości szczegółów odnośnie planowanej do zakupu łodzi, ponieważ „z uwagi na występowanie informacji wrażliwych wstępne wymagania zostaną przekazane zainteresowanym podmiotom po zgłoszeniu chęci udziału w dialogu technicznym”.

W tym przypadku nie można się temu dziwić, ponieważ nie chodzi tu o kupno typowych sztywnodennych łodzi motorowych RHIB (rigid-hulled inflatable boat), ale o wielozadaniową łódź zdolną do skrytego przerzutu 6 nurków na powierzchni wody, w półzanurzeniu oraz w pełnym zanurzeniu. 

Czym ma być WŁB?

WŁB ma mieć wymiary pozwalające na jej transport w standardowym kontenerze ISO typu 1A (tzw. 40-stopowym) o długości 12,192 m, szerokości 2,438 m i wysokości 2,438 m, w samolocie C-130 i na przyczepie drogowej przystosowanej do transportu łodzi.

Nie przedstawiono wymagań odnośnie materiału na kadłub, zaznaczając jedynie by był on z materiału pozwalającego na pływanie w warunkach zimowych oraz z wysoką odpornością na korozję i ścieranie. Przy czym górna część kadłuba, najbardziej narażona na zużycie, ma być zbudowana z łatwo wymienialnych elementów.

Zgodnie z wymaganiami WŁB ma ważyć (razem z paliwem) nie więcej niż 4500 kg i mieć długość do 11 m. Szerokości nie zaznaczono, ale zgodnie z wymaganiem na kontener klasy A może ona mieć maksymalnie 2,33 m.

Co ma robić WŁB?

Pływając na powierzchni łódź (z ładunkiem) ma się poruszać z prędkością minimum 30 w i mieć zasięg minimum 150 Mm mając pełną zdolność do działania do stanu morza 3 (w skali Beauforta) i zachować sterowność do stanu morza 5 (w skali Beauforta). Pływając w zanurzeniu do minimum 35 m głębokości WŁB ma się poruszać z prędkością minimum 5 w i mieć zasięg minimum 20Mm przy prędkości przelotowej. Inspektorat Uzbrojenia zaznaczył, że maksymalna głębokość to taka, przy której łódź będzie odporna na zgniatanie. Ze względu na to, że WŁB będzie łodzią mokrą – chodzi prawdopodobnie o odporność nie samej łodzi, ale komór z napędem i systemami pokładowymi.

Poza przewożeniem płetwonurków Wielozadaniowa Łódź Bojowa ma mieć dwa przedziały ładunkowe, w których mają się zmieścić dwa pojazdy podwodne nurka znajdujące się na wyposażeniu jednostek wojsk specjalnych. Biorąc pod uwagę fakt, że każdy pojazd może przewozić do dwóch nurków to oznacza, że sama Wielofunkcyjna Łódź Bojowa ma mieć dwóch członków załogi a czterej pozostali pasażerowie to operatorzy (chociaż nie zaznaczono tego w wymaganiach).

Na czym wzorowano się pisząc założenia na WŁB?

Na świecie istnieje kilka konstrukcji, które mieszczą się w parametrach ogłoszonych przez Inspektorat Uzbrojenia jednak jedna z nich wyjątkowo dokładnie i to razem z nazwą odpowiadam wymaganiom Wojsk Specjalnych. Firmę STIDD proponuje bowiem Wielofunkcyjną Łódź Bojową MRCC (Multi-Role Combat Craft), która może się poruszać zarówno na powierzchni, jak i pod wodą.

Jest to wykonana w technice stealth szybka łódź motorowa, która służy przede wszystkim do transportu żołnierzy sił specjalnych, do skrytego abordażu podejrzanych jednostek pływających, do prowadzenia akcji ratowniczych SAR Combat i ewakuacji uchodźców oraz do prowadzenia rozpoznania w strefie przybrzeżnej i ujściach rzek.

Na powierzchni łódź wykorzystuje silnik diesla natomiast pod wodą silnik elektryczny zasilany z baterii akumulatorów doładowywanych przez generator podczas pływania na powierzchni. Łódź może się poruszać z prędkością ponad 30 w na powierzchni, 5 w w półzanurzeniu i 3 w pod wodą. Cały układ napędowy został umieszczone w specjalnie zaprojektowanym i opatentowanym szczelnym przedziale (Engine-Room-In-a-Can), co nie tylko chroni wrażliwe systemy podczas zanurzanie, ale dodatkowo ogranicza hałas i osłabia obraz termiczny łodzi (stealth).

Standardowy zapas paliwa (454 litry) pozwala na przepłynięcie 150 Mm na powierzchni i 120 Mm w półzanurzeniu. Zasięg działania MRCC zależy od rodzaju zastosowanej baterii akumulatorów. Najbardziej wydajne akumulatory (i najdroższe) pozwalają na działanie pod wodą z prędkością 3 w do zasięgu 21 Mm. Jako oficjalną głębokość zanurzenia podaje się 20 m, jednak nowa konstrukcja komory systemu zasilania (w porównaniu do starszej wersji łodzi – nazywanej wtedy MRISC) zwiększyła tą głębokość prawie dwukrotnie. Konstrukcja łodzi zapewnia bezpieczne pływanie do stanu morza 5.

Kierowanie MRCC zabezpieczają dwie konsole sterowania do pływania nawodnego i podwodnego. Podstawowe wyposażenie nawigacyjne i łączności MRCC obejmuje: GPS z mapą elektroniczną, kompas magnetyczny, echosondę, log, oraz radio VHF (wszystko zabudowane w szczelnych obudowach).

Kadłub łodzi jest zbudowany z wysokiej wytrzymałości stopu aluminium, natomiast górna część pokład została wykonana z kompozytu. Załoga i pasażerowie mogą opuszczać łódź przez luki górne i boczne włazy ewakuacyjne. Wymiary łodzi (długość 9,91, wysokość 1,68 m, szerokość 2,31m) pozwalają na jej łatwy transport w standardowych kontenerach ISO typu 1A oraz do jej przewożenia (jak zapisano w polskich wymaganiach) na pokładzie samolotów C-130 i na naczepach kołowych.

Firma STIDD - poza MRCC jest również producentem pojazdów podwodnych nurka – transporterów DPD (Diver Propulsion Device) i to do przewozu dwóch takich transporterów jest przygotowana łódź MRCC. Może ona transportować 2 członków załogi oraz ładunek o wadze 636 kg. Taki ładunek to np. czterech w pełni wyposażonych nurków wraz z dodatkowym wyposażeniem – na przykład z dwoma pojazdami DPD. Pojazdy DPD pozwalają wydłużyć zasięg podwodny łodzi MRCC o następne 10 Mm. Dzięki temu podwodne operacje specjalne z wykorzystaniem mechanicznych środków transportu mogą się zaczynać spoza 12 milowego pasa wód terytorialnych.

Podczas działania na powierzchni MRCC może zostać uzbrojony. Producent przewidział bowiem możliwość montażu zaczepów np. pod karabin maszynowy lub granatniki.

I w ten sposób z dużym prawdopodobieństwem wiemy, co chce kupić Inspektorat Uzbrojenia.