Amerykanie konsekwentnie program modernizacji swojej atomowej floty uderzeniowej starając się wprowadzić co najmniej jeden okręt podwodny typu Virginia rocznie. Ma być ich w sumie 28, co jest bardzo dużym wysiłkiem dla Pentagonu, biorąc pod uwagę koszt pojedynczego okrętu (większy od 2,7 miliarda dolarów).

Flota amerykańska uważa jednak, że uderzeniowe okręty podwodne są niezbędne: nie tylko by tropić rosyjskie okręty podwodne i osłaniać swoje lotniskowce, ale również by mieć możliwość reagowania na lądzie. Każda Virginia Block III przenosi bowiem dwanaście rakiet manewrujących dalekiego zasięgu Tomahawk, odpalanych z dwóch sześcioprowadnicowych modułów VPM (Virginia Payload Module) umieszczonych w kadłubie. Okręty te są też przygotowane do transportu grup specjalnych.

Działanie Amerykanów jest zrozumiałe, ponieważ systematycznie realizowany program Virginia zwiększa coraz bardziej ich przewagę nad flotą podwodną Rosji. Rosjanie nie są bowiem w stanie planowano realizować procesu wymiany swoich atomowych okrętów podwodnych mając opóźnienie zarówno w programie Boriej (nosiciele z rakietami balistycznymi), jak i Jasień (odpowiedniki Virginii – nosiciele rakiet manewrujących).

Dlatego w tej dziedzinie istnieje coraz większe opóźnienie, tym bardziej że: starsze atomowe okręty uderzeniowy w Rosji powoli się wykruszają, większość z tych co pozostało ma ponad 20 lat, a wszystkie zostały zaprojektowane w czasach Zimnej Wojny.

Przykładowo budowa pierwszego okrętu projektu 949”Granit” (wg NATO typu Oscar) ruszyła w 1975 r., pierwszego okrętu projektu 885 „Jasień” w 1993 r., pierwszego okrętu projektu 671 typu „Szczuka” (wg NATO typu Victor III) w 1988 r. i pierwszego okrętu projektu 971M typu „Szczuka B/M” (wg NATO Akuła II) w 1988 r. Przy takim opóźnieniu nie ma szans by dokonać wymiany „jeden za jeden” nie tylko w odniesieniu nie tylko do tego, co było przed upadkiem Związku Radzieckiego, ale również tego - co na papierze jest na stanie rosyjskiej floty podwodnej.

Rosjanie próbują się ratować rozpoczynając program wprowadzania do Floty Pacyfiku klasycznych okrętów podwodnych projektu 635.6 typu Warszawianka. Nie są to jednak jednostki, które mogą zagrozić amerykańskim, atomowym okrętom podwodnym. Jako okręty z napędem diesel elektrycznym mają bowiem ograniczony czas przebywania pod wodą i wynurzając się na powierzchnię dla naładowania akumulatorów narażają się na wykrycie.

Chrzest piętnastej Virginii w stoczni Electric Boat w Groton w stanie Connecticut był ważną manifestacją patriotyczną dla Amerykanów. Już samo przydzielenie nazwy „Colorado” miało ważny wydźwięk, ponieważ ostatnio nosił ją sławny pancernik, który według Amerykanów uczestniczył w „siedmiu zwycięskich bitwach podczas II wojny światowej”. Nie bez znaczenia było również zastąpienie tradycyjnej butelki francuskiego szampana, butelką amerykańskiego wina musującego Balistreri Vineyards z winnicy ulokowanej w okolicach Denver. Dodatkowo butelka ta była schłodzona w wiadrze wody z rzeki Colorado.