W bazie morskiej w Warnemünde odbyła się uroczystość opuszczenia bandery na czterech ostatnich ścigaczach rakietowych (Schnellboote) typu 143A (Gepard) - S 73 „Hermelin” (P 6123), S 75 „Zobel” (P 6125), S 76 „Frettchen” (P 6126), S 80 „Hyäne” (P 6130), jednocześnie rozwiązana została jednostka w skład której wchodziły czyli 7 Dywizjon Ścigaczy Rakietowych (7. Schnellbootgeschwader).

W szczytowym okresie zimnej wojny Bundesmarine dysponowała flotyllą 40 ścigaczy rakietowych typów 148 (20 szt.), 143 (10 szt.) i 143A (10 szt.), które ze względu na niewielkie wymiary, dużą manewrowość i możliwość wchodzenia do niewielkich portów doskonale nadawały się do wypadowych ataków na jednostki Układu Warszawskiego w strefie cieśnin bałtyckich i Bałtyku Zachodniego. Wiązało się to z ich podstawowym zadaniem z tego okresu, jakim było blokowanie cieśnin i niszczenie desantów nieprzyjaciela.

Radykalne zmiany w sytuacji politycznej w Europie, jakie nastąpiły w wyniku upadku komunizmu zaowocowały też zmianami zadań, koncepcji użycia, jak i akwenów operowania niemieckich okrętów. Konsekwencją tego było stopniowe wycofywanie ich ze służby, zaś najnowsze z nich zdążyły jeszcze służyć na wodach oblewających Róg Afryki w ramach operacji Enduring Freedom czy tez zaliczyć kilka tur operacyjnych na Morzu Śródziemnym w ramach misji UNIFIL pod auspicjami ONZ.

Uroczystość w Warnemünde ostatecznie zakończyła pewną epokę w dziejach niemieckiej floty, a ścigacze rakietowe definitywnie przeszły do historii. Ich miejsce zajęły większe jednostki - korwety rakietowe typu K-130 (Braunschweig) również bazujące w Warnemünde, których liczba w związku z ostatnią decyzją Bundestagu ma wzrosnąć do dziesięciu.

Czytaj więcej: Nowe korwety dla niemieckiej marynarki. Zielone światło Bundestagu

(AN)