Zimnowojenna artyleria wyciągnięta ze składnic

Rosjanie od dawna masowo ściągają ze swoich składnic wojskowych różnego typu artylerię, w tym tą już całkowicie wycofaną z użytku jak armaty polowe D-74 i M-46 oraz haubice M-30. Oprócz tego przywracane do służby są konstrukcje znane rosyjskim żołnierzom jak poniższe armatohaubice 2A36 Hiacynt-B i 2A65 Msta-B, czy haubice D-30. Niedawno w serwisie X pojawiło się kolejne nagranie przedstawiające transport kolejowy przewożący wspomniane konstrukcje, jednak czas jego powstania i miejsce pozostają nieznane.

Jak widzimy, na nagraniu są minimum 2 haubice D-30 kal. 122 mm, 8-10 armat polowych M-46 kal. 130 mm, 3 armatohaubice 2A65 Msta-B kal. 152 mm oraz 4 armatohaubice 2A36 Hiacynt-B kal. 152 mm. Uzbrojenie to pochodzi prawdopodobnie ze składnicy sprzętowej. Nie jest wiadome, czy zmierzają one w kierunku frontu, czy dopiero warsztatów remontowych. Pozwolą one na uzupełnienie części strat, jednak ich użyteczność będzie uzależniona od dostaw amunicji, w przypadku Haicyntów i M-46 bardzo specyficznej.

D-30 to radziecka armatohaubica kal. 122 mm wprowadzona do służby w latach 60. ubiegłego wieku jako zastępstwo dla haubicy M-30 o tym samym kalibrze. Jej donośność określa się na max. 15,4 km przy użyciu standardowej amunicji odłamkowo-burzącej, i 21,9 km przy zastosowaniu pocisku z gazogeneratorem. Stanowi ona uzbrojenie główne systemu artyleryjskiego 2S1 Goździk. Jest ona dalej używana przez ponad 40 państw świata m.in. Azerbejdżan, Rosję, Egipt, Finlandię, Pakistan czy Ukrainę. Uczestniczyła w bardzo wielu wojnach i konfliktach.

M-46 to radziecka armata polowa kal. 130 mm produkowana w latach 1951-1971. Powstała na bazie armaty morskiej M-36 będącej na wyposażeniu okrętów wojennych czy fortyfikacji nadbrzeżnych. Produkowana była także m.in. w Chinach pod oznaczeniem Typ 59. Donośność jej określa się na 27,5 km przy użyciu standardowej amunicji i nawet 38 km przy zastosowaniu pocisków z gazogeneratorem. Dla porównania, wiele samobieżnych systemów artyleryjskich, jak 2S3 Akacja, charakteryzuje się znacznie mniejszym zasięgiem ostrzału, określanym na 18-23 km przy użyciu większości typów amunicji. Prędkość wylotowa pocisku w przypadku tej armaty wynosi około 900 m/s. Maksymalna szybkostrzelność to prawdopodobnie 6-7 strzałów na minutę.

W Indiach została ona posadowiona na podwoziu czołgu podstawowego Vijayanta (licencyjna indyjska odmiana Vickersa Mk.1) tworząc system artyleryjski M-46 Catapult. Armaty M-46 były powszechnie używane przez syryjską armię podczas wojny domowej w tamtym kraju, kilka z nich zostało posadowionych na dopancerzonych ciężarówkach 8x8 Mercedes-Benz 4140, tworząc improwizowaną samobieżną kołową armatoahubicę. Jej modyfikacja została wykorzystana w prototypowym radzieckim czołgu ciężkim IS-7. Obecnie armata ta jest używana przez m.in.: Rosję, Ukrainę, Chorwację, Iran, Indie, Libię, Syrię, Serbię, Irak, Egipt, Azerbejdżan czy Pakistan.

2A65 Msta-B to radziecka ciągniona armatohaubica kal. 152 mm z lufa o długości 47 kalibrów opracowana pod koniec lat 80. XX wieku. Stanowiła ona uzupełnienie cięższych 2A36 Hiacynt-S. Wykorzystano ją później do stworzenia samobieżnej wersji określonej jako 2S19 Msta-S. Obsługę 2A65 stanowić może od 6 do 11 żołnierzy, którzy są przewożeni w przedziale ładunkowym ciągnika artyleryjskiego (zazwyczaj jest to KrAZ-260 6x6 lub Ural-4320 6x6). Za jej pomocą (w zależności od użytej amunicji) można razić cele lądowe na dystansie 24,7-36 km. Może ona wykorzystywać amunicję tożsamą z tą wykorzystywaną w starszych haubicach jak D-20 czy 2S3 Akacja. Tego typu armatohaubice są obecnie użytkowane przez m.in. Rosję, Ukrainę, Syrię, Gruzję, Turkmenistan oraz Kazachstan.

2A36 Hiacynt-B to sowiecka ciągniona armatohaubica kal. 152 mm o przewodzie lufy wynoszącym 49 kalibrów opracowana w latach 70. XX wieku przez Biuro Konstrukcyjne Artylerii TsNIITochMash jako następca starzejących się haubic D-20 kal. 152 mm. W zależności od użytej amunicji może ona zwalczać cele na dystansie 29-33 km, jednak zamierzano zwiększyć ten zasięg do 40 km. Można z niej strzelać także artyleryjską amunicją naprowadzaną laserowo Krasnopol. Szybkostrzelność została określona na 8 wystrzałów w ciągu minuty. Załogę ciągnionego Hiacynta stanowi 8 żołnierzy. Brały one udział m.in. libańskiej wojnie domowej, wojnie iracko-irańskiej, walkach o Górski Karabach czy w obecnie trwającej wojnie na Ukrainie. Armatohaubice 2A36 Hiacynt-B są obecnie używane przez armie takich krajów jak m.in. Ukraina, Rosja, Armenia, Azerbejdżan, Irak, Uzbekistan czy Białoruś.