Rosyjska Szyłka w nowym wydaniu

Pierwsze ujęcia nowego pojazdu o nazwie ZAK-23E trafiły do mediów społecznościowych w czerwcu. Obserwatorzy rosyjskiego przemysłu zbrojeniowego stwierdzili, że ów system ma służyć przede wszystkim do zwalczania dronów, które w wojnie na Ukrainie mocno dają się Rosjanom we znaki. W systemie wieżowym zamontowano dwie armaty przeciwlotnicze 2S7M kalibru 23 mm, których starsze warianty stosowano chociażby w artyleryjskich zestawach przeciwlotniczych ZU-23-2 czy samobieżnych ZSU-23-4 Szyłka.

Zestaw osadzono na podwoziu kołowego transportera opancerzonego BTR-82. Maksymalna donośność jest tożsama ze wspomnianymi zestawami ZU-23-2 oraz ZSU-23-4, wynosi 2500 metrów. Szybkostrzelność teoretyczną określono na aż 3500 strzałów na minutę. Co ciekawe, system ten ma wykorzystywać amunicję programowalną kalibru 23 mm, pozwalającą na skuteczniejszą eliminację chociażby wspomnianych bezzałogowców. Za opracowanie zestawu odpowiadają zakłady Tułamaszzawod i Centrum Naukowo-Techniczne ELINS.

Pojazd wyposażono w pasywne przyrządy obserwacyjne, które służą do wykrywania bezzałogowców, śmigłowców i innych środków napadu powietrznego. Według producenta system ZAK-23E ma być zdolny do ich autonomicznego wykrywania i eliminacji. Wątpliwości budzi brak efektorów o większym zasięgu, np. przeciwlotniczych pocisków rakietowych systemu 9K333 Wierba. Takie rozwiązanie zdecydowanie zwiększyłoby możliwości ZAK-23E, które obecnie wydają się ograniczone w porównaniu do starszych rakietowo-artyleryjskich zestawów 2K22 Tunguska czy 96K6 Pancyr. Z drugiej strony, zaletą ZAK-23E powinna być niska cena, a możliwości tego systemu wydają się więcej niż wystarczające do eliminacji dronów klasy mini i mikro w pobliżu linii frontu.

Oficjalna premiera „Szyłki na kołach” odbyła się na targach Armia 2023. W zaprezentowanym ZAK-23E nie odnotowano zmian w stosunku do pojazdu, którego zdjęcia wyciekły w czerwcu do mediów społecznościowych. Wydaje się, że artyleryjski zestaw przeciwlotniczy nie wzbudził większego zainteresowania wśród decydentów, którzy skupili uwagę na pojazdach takich jak kołowy transporter opancerzony BTR-82U/22 oraz zmodernizowany wariant Tajfuna-WDW.

Na korzyść opisywanego systemu przeciwlotniczego przemawia powszechność jego nośnika oraz dostępność amunicji kalibru 23 mm. Jednak problem może stanowić brak amunicji programowalnej oraz rakietowego oręża do zwalczania celów na dystansie dalszym niż 2,5 km.