Rosja zwiększa produkcję Su-57. I nie tylko

Jak pisze Defense News, rosyjska firma United Aircraft Corporation zadeklarowała, że otwarto już nowe instalacje przeznaczone do przyspieszenia produkcji elementów układu paliwowego myśliwców, rozpoczęto też budowę nowego hangaru do testowania awioniki. Ukraiński „Defense Express” dodaje, że planowane są też inne działania w celu zwiększania zdolności produkcyjnych rosyjskich myśliwców.

Obecnie w służbie rosyjskich sił powietrzno-kosmicznych jest, według Ukraińców, około 10 Su-57. I choć w innych źródłach pojawiają się też wyższe wartości, to jasne jest że produkcja tych samolotów w tej chwili nie ma szczególnie wysokiego tempa.

Rosjanie podejmują jednak działania w celu zwiększenia zdolności produkcyjnych nowych myśliwców. Można więc oczekiwać, że za kilka lat problemy zostaną przezwyciężone, a te samoloty zostaną wprowadzone na dużo większą skalę. Dodajmy, że Su-57 są już w ograniczonym stopniu stosowane przeciwko Ukrainie, np. do uderzeń z zastosowaniem nowych rakiet powietrze-ziemia Ch-69, ale w perspektywie możliwe jest upowszechnienie ich stosowania w siłach powietrzno-kosmicznych Rosji.

Obecnie obowiązujący kontrakt przewiduje dostawę 76 myśliwców do roku 2027, a po nim przypuszczalnie będą zawierane kolejne. Powoduje to, że załogowe lotnictwo Rosji (podobnie jak inne rodzaje wojsk) będzie coraz większym zagrożeniem pomimo poniesionych strat, co z kolei będzie wymagać odpowiednich działań dostosowawczych po stronie Polski czy NATO.

Warto zestawić to z innymi doniesieniami z rosyjskiego przemysłu wojennego (w obecnej sytuacji taka nazwa jest prawidłowa). Z jednej strony, podejmowane są – pomimo problemów, z powodzeniem działania w celu zwiększenia masowej produkcji systemów takich jak drony FPV i ich nowe odmiany.

Z drugiej, nawet w trakcie trwającej wojny Rosja inwestuje w kosztowne i nowoczesne konwencjonalne platformy bojowe bazujące na nowych technologiach, takie jak wspomniane myśliwce Su-57, czy zamówione niedawno czołgi T-90M w wersji z aktywnym systemem ochrony klasy hard-kill typu Arena. I biorąc pod uwagę oficjalne wydatki wojskowe na poziomie grubo ponad 6 proc. PKB, czy współpracę technologiczną z Chinami i Iranem, sankcje mogą ten proces spowolnić, ale na pewno go nie zatrzymają. Efekty, chociażby w postaci uderzeń rakietowych, widzimy na Ukrainie, ale i w działaniach które podejmuje rosyjski przemysł.

Rosja szykuje się więc na długotrwałą konfrontację i to z uwzględnieniem bardzo szerokiego spektrum środków walki, nie odrzucając ani nowoczesnego sprzętu konwencjonalnego, ani masowo stosowanej „małej, taniej techniki”, a raczej stawiając na połączenie tych systemów. Co więcej, prowadzona wojna powoduje, że Rosjanie zyskują coraz to nowe doświadczenia. A gdy front zostanie „zamrożony” (sygnały o takiej możliwości płyną już i z Rosji i z Ukrainy), to produkcja wszystkich kategorii sprzętu może jeszcze przyspieszyć.

Kreml prawdopodobnie raczej nie zdecyduje się na zwiększenie wydatków socjalnych, wiedząc, że „syci” obywatele (czy raczej poddani) mogą być bardziej skłonni do buntu i mniej gotowi na pełnienie roli „mięsnej piechoty” w przyszłości. Po zawieszeniu pełnoskalowej wojny rosyjski kompleks przemysłowy, uznawany przez nowego ministra obrony Andrieja Biełousowa za koło zamachowe gospodarki i źródło innowacji, zapewne będzie mieć jeszcze większe środki, bo Moskwa nie będzie już musiała ponosić kosztów osobowych i „bieżących” trwającej pełnoskalowej wojny. A to może mieć konsekwencje dla Polski i krajów NATO w przyszłości.