Rosyjski moździerz wagi ciężkiej z amunicją precyzyjną ostrzeliwał Bachmut

Wojna na Ukrainie

Walki o Bachmut trwały przez wiele miesięcy, obie strony podciągały w rejon walk swoją najcięższą artylerię w celu eliminacji różnego typu pozycji umocnionych, punktów oporu czy po prostu masowej eliminacji siły żywej. Rosjanie w tym celu używają od dłuższego czasu m.in. samobieżnych moździerzy 2S4 Tulipan, które z racji na potężny ładunek bojowy umieszczony w 240 mm granacie spełniają się w tej roli bardzo dobrze. Co ciekawe, jednym z typów efektorów używanych przez Rosjan były kierowane laserowo pociski 1K113 Smielczak, zatem dość rzadko spotykany typ amunicji. Dzięki takiej formie naprowadzania ostrzał wyznaczonych celów jest po wielokroć skuteczniejszy, pozwalający na wyeliminowanie ich bez zużywania granatów choćby w celu "wstrzelenia się".

2S4 Tulipan to radziecki samobieżny moździerz kal. 240 mm wprowadzony do wyposażenia armii byłego ZSRR w 1974 roku. Sam pojazd to połączenie podwozia „Obiektu 305" – znanego z innych systemów artyleryjskich 2S3/2S5 czy SA-4 z częścią artyleryjską 2B8 (powstałą w oparciu o 240 mm moździerz ciągniony M-240). Do strzelania z tego moździerza stosuje się amunicję z pociskami burzącymi, burzącymi z dodatkowym napędem rakietowym czy samonaprowadzającą się, sterowaną laserem typu 1K113 Smielczak (opracowano do nich również amunicję z ładunkami jądrowymi). Korzystają one z granatów moździerzowych o długości od 1,5 do 2,4 m i masie od 130 do 228 kg, gdzie masa przenoszonej głowicy bojowej wynosi od 32 kg do 46 kg. Zasięg strzelania taką amunicją wynosi od 800 do ponad 19 700 m, a szybkostrzelność ok. 1 strz./min.

Obecnie moździerz taki może współpracować z nowoczesnymi systemami rozpoznania i przekazywania danych, co w połączeniu z nowymi rodzajami amunicji sprawia, że jest to nadal broń bardzo przydatna do niszczenia wybranych celów (szczególnie w terenie zurbanizowanym, wyżynnym czy leśnym).