Estonia dostarczyła Ukrainie pociski przeciwlotnicze

O zamiarze dostarczenia Ukrainie systemów obrony powietrznej Mistral w połowie czerwca mówił Minister Obrony Estonii Hanno Pevkur. Wszystko miało dziać się w ramach pilnej pomocy wojskowej. Nie jest wiadome, w jakim wariancie będą przekazane Ukrainie przez Estonię systemy Mistral, gdyż ta posiadała je w wersji drugiej oraz trzeciej generacji.

Jak widzimy, dostawa ich zajęła około 2 tygodni (zapewne informacja ta podana została z mniejszym lub większym opóźnieniem). Ukraina posiada od dawna systemy przeciwlotnicze rodziny Mistral w różnych odmianach od m.in. z Francji oraz Norwegii, zatem jest on dobrze znany ukraińskim przeciwlotnikom. Estońska donacja będzie zawierać zarówno wyrzutnie, jak i zapas pocisków do nich, co pozwoli na uzupełnienie części braków.

Dla samych Estończyków oddanie do Kijowa nieokreślonej liczby Mistrali będzie częściowo rekompensowane przez pozyskane we wrześniu zeszłego roku za nieokreśloną sumę polskiej produkcji 100 mechanizmów startowych oraz 300 pocisków PPZR Piorun. Co więcej, Estonia podczas niedawno minionych paryskich targów Eurosatory 2024 podpisała wspólnie z Francją, Węgrami, Belgią oraz Cyprem umowę na pozyskanie pocisków przeciwlotniczych do wspomnianych systemów Mistral. Zakup ten może zostać dofinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach unijnego programu EDIRPA, które pozwoliłoby pokryć 10-15% wartości zakupu.

Mistral to francuski system przeciwlotniczy bardzo krótkiego zasięgu zaprojektowany w połowie lat 80. XX wieku i od 1989 roku produkowany przez koncern MBDA. Od tego momentu stał się on podstawowym środkiem zwalczania celów powietrznych na krótkim dystansie we francuskich Siłach Zbrojnych. Prace nad nim prowadzono w oparciu o system przeciwlotniczy poprzedniej generacji SATCP. Wystrzeliwane pociski rakietowe naprowadzane są na podczerwień i mogą razić cele w odległości do maksymalnie 5-8 km (w zależności od wersji).

System nie może być odpalany z ramienia (jak Stinger, Igła czy Grom/Piorun) i wymaga ustawienia na specjalnym stanowisku ogniowym, które może być przewożone przez pojazd i rozstawiane w wybranym miejscu, lub zintegrowane z platformą (lądową, morską lub powietrzną). Wersja Mistral 3 charakteryzuje się m.in. większą odpornością na zakłócenia i zdolnością niszczenia celów powietrznych o niskiej sygnaturze cieplnej, takich jak pociski czy bezzałogowe statki powietrzne. Obecnie wersja ta używana jest przez takie kraje jak Francja, Węgry, Hiszpania czy Estonia.